Prasa pisała: „Nasze budownictwo powinno scalić ducha narodu łotewskiego“ (Prezydent Kārlis Ulmanis, 1936 r.).
Pałac Senatu i Ministerstwa Sprawiedliwości (obecnie siedziba rządu RŁ). Domy zaprojektowane przez najwybitniejszego łotewskiego architekta Eižensa Laubego. Bloki mieszkalne o niezwykłej objętości z biurami i sklepami.
Ryga stała się stolicą państwa łotewskiego w 1918 r., po ogłoszeniu niepodległości Łotwy. Największa i najbardziej modernistyczna ze wszystkich stolic państw bałtyckich nazywana była „Paryżem Północy“.
Za projekt Pałacu Senatu i Ministerstwa Sprawiedliwości architekt Frīdrihs Skujiņš otrzymał najwyższą nagrodę państwową. Autor ustawionej w holu rzeźby „Prawda“, Karlis Zemdega, osobiście wybierał marmur we Włoszech. Na początku XX w. w Rydze nastąpił rozkwit stylu Jugend. Całe ulice pyszniły się budynkami w stylu Art nouveau, jakie zobaczyć można pewnie tylko w Paryżu i Pradze. Twórcami ryskiej secesji na wczesnych etapach swojej działalności byli tacy architekci jak Pauls Mandelštams i Eižens Laube.